گل یاسم التماسم اینه که با من بمونی

اگه زهرا بری تنها منو از پا مینشونی

همسفر رفیق نیمه راه نشو

قاتله علیه بی گناه نشو

اگه قول بدی بمونی بخدا

میریم از این شهر دردو غصه ها

آه ببین اشکه من روونه

آه بی تو سوتو کوره خونه

خونه داری واسه زینب خیلی سخته نمیتونه

بیتو ای یار من میشم زار زندگیم از هم میپاشه

دیده واکن به حسینت اسم تو روی لباشه

تو که مستجاب میشه دعات چرا

نمیخوای شفا بگیری از خدا

بی تو با غربت بی حد چه کنم

با گلای قدو نیم قد چه کنم

اه ای غروبه بی سپیده

آه غم امونم رو بریده

حسنت به من نمیگه که تو کوچه ها چه دیده